‘Grip‘ is de engelse naam voor alles wat te maken heeft met het opstellen en bevestigen van licht, camera’s en dat soort dingen. Als je op internet gaat zoeken naar studio-assecoires, lampstatieven en dergelijke, kom je al snel uit op pagina’s vol slimme dingetjes. Op bijvoorbeeld de Manfrotto-site kun je hier en daar zien wat er allemaal mogelijk is. Als je niet uitkijkt kun je je blauw betalen aan dat spul, maar vaak zijn er ook goedkoper oplossingen te koop.
Veel assecoires zijn gebaseerd op zgn. spigots; metalen koppelstukken waarmee je bijna alles aan elkaar kunt klikken en schroeven. In onze klik-studio wordt hard gewerkt om de bestaande statieven ook van zo’n spigot te voorzien. Daarna zouden de meeste flitssets hier makkelijk op moeten passen. We kunnen ook nog eens bekijken wat voor spul we verder nog in de studio willen hebben, en hoe we dat gaan betalen…
Dirk
Deze belichtingsmeters werken zonder batterijtjes, en ze doen het nog steeds!
Als je een strak witte achtergrond wilt hebben, zoals hierboven, moet je er wat moeite voor doen. Achtergrond en onderwerp werden apart verlicht. De meters lagen op een glazen tafel met daaronder een stuk wit karton. Flink wat licht op het karton, en een ‘normale’ belichting van het onderwerp. Je ziet de weerspiegeling in de glasplaat.
De foto van de glazen kostte meer moeite dan de ‘zwarte’ foto uit het vorige artikel (Zwart is makkelijk). De achterkant keeg wat extra licht en rondom de glazen, maar nét buiten beeld, stonden zwarte stukken karton die voor de donkere omlijningen van het glas zorgen. De bovenrand van de glazen is wit. Hier had een zwart afdakje misschien een oplossing geweest, maar ik was door m’n zwarte karton heen.
Als je de muis over het onderste plaatje beweegt, zou het beeld in negatief moeten verschijnen. Dat kan je leuk vergelijken met de glazen van woensdag.
Dirk
Als je ergens een foto van wilt nemen, zeker als er nogal wat kleur in zit, is een zwarte achtergrond vaak het makkelijkst. Bij het artikeltje over de cameravond staat ook een mooi voorbeeld.
- Je kunt vaak met minder licht uit de voeten; je hoeft immers alleen maar het onderwerp te verlichten, de rest is tóch zwart.
- Je hoeft je geen zorgen te maken over de schaduwen op de onder- en achtergrond.
- kleuren knallen er lekker uit.
- Je hebt geen last van een knik tussen onder- en achtergrond.
- Ik ben vast nog een reden vergeten.
Een apart geval is het fotograferen van glas op een zwarte achtergrond: als je niet oppast hou je alleen een zwart vlak over, glas is immers doorschijnend.
De truc is, om alléén de achter- en ondergrond zwart te houden, maar nét buiten beeld links en rechts een wit reflectiescherm neer te zetten. De zijkanten van het glas weerspiegelen dit wit, en je krijgt een duidelijk beeld van de vorm van het glas.
Dirk
Afgelopen zaterdag, zoals beloofd, speelde zich het N.K. schermen 2010 af in de oude sporthal de Buitenhof in Delft. Het licht in de hele hal komt bijna uitsluitend van T.L. lampen. Meestal is dat lastig voor de kleurbalans, maar met een handig wit schijfje vóórop de lens heb je in no-time een custom white-balance ingesteld.
Ik zat aardig goed met mijn schatting van f/2.8: bij 400 iso gaf dat 1/60 sec. Om de bewegingsonscherpte wat te verminderen ging ik liever naar f/2, en dat leverde dit soort plaatjes op:
De schermer links (Nico Speelman, uit Delft, hij zou uiteindelijk tweede worden) zet een aanval in en de rechter schermer lijkt moedig weerstand te bieden. Toch is het een beetje statisch beeld.
Om er wat meer dyaniek in te krijgen kneep ik de lens wat verder dicht, tot ik rond de 1/15 sec. zat. Dat leverde het volgende plaatje op, dat ik zelf veel pakkender vind:
Nico zal minder blij zijn met deze foto, want we zien hier hoe de rechterschermer in het begin van de aanval een treffer op de pols weet te plaatsen. Uiteindelijk won Nico wél.
Om half vijf presenteerden de finalisten zich aan het publiek. Dat was een mooi gezicht, maar lastig fotograferen als je niet net een groothoek op je toestel had. Daarom is het volgende beeld een montage van twee foto’s:
De finalisten van het N.K. Schermen 2010 presenteren zich aan het publiek (fotomontage)
Dirk
(NK Schermen komt 24 april in Delft)
Bij een voetbalwedstrijd zie je vaak sportfotografen met dikke, lange witte lenzen langs de lijn. Schermen is wat intiemer; je lenzen hoeven niet zo heel lang te zijn. Een beetje lichtsterk is wel handig, f/2.8 zal wel van pas komen.
Op zaterdag 24 april heb je een unieke kans om dit eens dicht bij huis te proberen. In de oude sporthal de buitenhof wordt dan het N.K. schermen gehouden. Uit het hele land komen 96 topschermers naar Delft om onderling uit te vechten wie zich Nederlands Kampioen 2010 mag noemen op de wapens sabel, degen en floret. Er wordt zowel door dames als heren geschermd in een directe ‘afvalrace’ (één keer verliezen en je kunt gaan douchen) van de top-zestien op de ranglijst voor elk wapen. Klik op de bovenste foto voor meer informatie.
Neem genoeg filmpjes, glasplaten of geheugenkaartjes mee want het gaat allemaal razendsnel en dan kan je beter een foto teveel dan te weinig maken. Bovendien heb je dan genoeg materiaal om de het gleerde bij de workshop foto’s selecteren in de praktijk te brengen.
De plaatjes bij dit artikel zijn genomen op het internationale sista-rana toernooi 2006, vandaar dat er op de bovenste foto een italiaan staat.
Dirk
Toen de mensen nog dia’s schoten waren er wel eens dia-avondjes waar de gastheer zijn publiek met 5000 dia’s zwaar op de proef stelde. Tegenwoordig kunnen er met gemak vijftígduizend foto’s op een laptop.
Hoog tijd dus voor een cursus foto’s selecteren. Woensdag 28 april laten Nanja en Jelle ons zien hoe je die 50.000 plaatjes terugbrengt tot de drie of vier die er werkelijk toe doen. Dat dat niet altijd even makkelijk gaat zie je op het plaatje hierboven.
Dirk
Je komt de spoortunnel overal in Delft tegen! Komende woensdag (21 april) gaan we weer eens op pad om foto’s te maken. Misschien is er om acht uur al iemand om de zaal open te doen en ik denk dat we zo half negen vertrekken. Het is in ieder geval al weer wat langer licht!
Dirk
(Tokio in Las Palmas)
foto: Ed v.d. Elsken / Nederlands fotomuseum
Tot en met 20 juni is in het Nederlands Fotomuseum de installatie Tokio Symphony te beleven. Fotograaf Ed van der Elsken had een zwak voor Tokio en werkte in de laatste jaren van zijn leven aan een audiovisuele presentatie van ‘het spektakel van de megapolis Tokio’. Door zijn vroege overlijden heeft hij dit project nooit afgemaakt.
Toen researcher Frank Ortmanns in 2006 de oorspronkelijke geluidsopnamen voor dit project terugvond werd het mogelijk om aan de hand van Van der Elskens notities een moderne versie van de installatie te realiseren. In deze installatie is nooit eerder vertoond materiaal te zien.
Het Nederlands Fotomuseum (in gebouw Las Palmas) is vanuit Rotterdam C.S. makkelijk met de metro te bereiken. Klik op de foto van de Japanse punker voor meer info.
Dirk
Of triggers, op z’n engels zorgen ervoor dat je flitser flitsts op het moment dat je sluiter openstaat. Als je flitser niet op de camera staat, of je met meerdere flitsers werkt, kun je een kabeltje gebruiken. Je ziet hier de simpelste variant en een verloopstukje, maar als je een flitser gebruikt die slim met je camera kan communiceren zijn daar ook speciale (en dure) snoertjes voor verkrijgbaar die ervoor zorgen dat je nog steeds gebruik van de TTL-meting kunt maken.
Als je wat oudere losse flitsers gebruikt moet je wel oppassen: sommige flitsers hebben een flink voltage over hun trigger-ingang staan. Als je niet oppast kan je je dure camera naar de filistijnen helpen. Een ‘slaaf-oogje’ is dan een veiliger oplossing. Het oogje reageert op de flits van je camera en ontsteekt een externe flitser. Als je twee zwarte stukjes diafilm over je camera-flits doet, is de flits van je camera nog ‘onzichtbaar’ ook.
(fotomontage)
Soms valt het ook wel mee: Voor de foto hieronder weerspiegelde het onderwerp een zolderraam, er was alleen een extra lichtje voor het ei en de paprika’s nodig. In de binnenrand van de schaal zie je nog wat reflectie van dit extra licht.