Geen handen vrij?
Hans
Hans
In deze tijd van lichtjes hebben we het meestal over kunstlicht. En kunstlicht komt in allerlei kleuren en smaken tegenwoordig. Een aardige illustratie van wat witbalans vermag heb ik gisteravond mogen meemaken. De meeste fotos schiet ik in RAW, vanwege de mogelijkheden tot nabewerken. Zo ook deze, met natrium-licht doortrokken opname. De opname werd gisteren om 18:43 gemaakt, meer dan twee uur na zonsondergang. Maar daar hebben we statieven voor. Wat interessanter is, is wat er met het licht gebeurt.
De combinatie van (knaloranje) natriumlicht en blauwe lucht doet wat vreemd aan als de witbalans op daglicht staat.
Nou weten we toevallig dat de balken van het huis wit zijn. Als de witbalans daarop wordt ingesteld, zien we het plaatje hieronder. Het enige rare is dan eigenlijk de kleur van de wolken. Als dat hetzelfde licht is als het licht dat op het huis valt, zou ik verwachten dat de wolken ook mooi wit zouden worden. Blijkbaar worden de wolken (ook nog) verlicht dat iets dat geler (meer oranje) is dan de natrium verlichting. Het enige dat me te dan binnen schiet is Amsterdam met Koninginnedag …
Hans
Morgen is er nog een clubavond, maar ik heb zo’n gevoel dat niet iedereen aanwezig zal zijn. De week daarop is het gebouw gesloten, dus we moeten wachten op de nieuwjaarsreceptie (6 jan.) voor de eerstvolgende ouderwets drukke clubavond.
Tot dan, een prettige kerst en gelukkig 2010.
Dirk
Als je nog ouderwets met film fotografeert, en in zwart-wit, krijg je soms leuke cadeautjes. Met een infrarood-film en filter kun je niet direct zien wat het resultaat wordt. Deze molen vind ik wel geslaagd. De ‘wijkende wolken’ komen van het gebruikte groothoek-objectief.
De foto van de resten van Bacinol is met een ‘gewoon’ roodfilter genomen. Met een standaard-objectief gedragen de wolken zich wat rustiger. Het schijnt, dat je met een digitale foto en photoshop ook een eind in deze richting kunt komen (kanaalmixer), maar voor dit soort dingen ben ik heel tevreden met mijn analoge spul.
Dirk
Ik was laatst een beetje aan het experimenteren met het prachtige Canon flitsgebeuren en hoewel het een prachtig systeem is, zit er ook een nadel aan: Vlak vóór de opname gemaakt wordt, is er een klein flitsje nodig om de flits-instelling te meten. Als je met meer samenwerkende speedlites werkt, wordt er zelfs nóg meer vantevoren geflitst. Blijkbaar reageer ik daarop door mijn linkeroog een beetje dicht te knijpen. Op de bovenste foto kun je het een beetje zien. Nu snap ik ook, waarom ik op flitsfoto’s vaak een beetje lodderig kijk.
De oplossing is simpel en het resultaat daarvan kun je op de volgende foto zien:
Dirk
Lichtjes kunnen lief en gezellig zijn, warm of koud, maar in onze studio nemen ze allemaal R U I M T E in beslag. Nu naast de ‘warme’ continue-verlichting, zoals op deze blog beschreven, ook de coole flitsinstallatie vaker gebruikt wordt, lopen we tegen de grenzen van onze studio aan. Met name statieven en softboxen nemen nogal wat ruimte in beslag. En dan zijn er ook nog een paar doka-klanten, die liever niet over achtergrondrollen willen struikelen als ze aan het werk zijn…
Het is de bedoeling dat hier binnenkort een briljante oplossing voor wordt gevonden, waarbij iedereen tevreden kan zijn. Ondertussen staat er tenminste één studio-workshop aan te komen om iedereen die dat wil vertrouwd te maken met de mogelijkheden van onze studio. Houdt dus je mail en deze blog in de gaten.
Dirk
Nu de herfst echt is ingetreden, donkere wolken langs het zwerk trekken en de dagen donker worden heb je soms wat extra motivatie nodig om de centrale verwarming te verlaten en met je camera naar buiten te gaan.
Datzelfde donkere weer, waarbij je misschien liever binnen blijft biedt ook mooie foto-kansen. Niet als het helemáál grijs is en de lucht een egale loden deken is, maar als de wolken een beetje gebroken zijn.
Ikzelf vind zwart-wit dan mooier dan kleur, maar als de zon ook nog wat meewerkt wil ik nog wel eens een oogje dichtknijpen…
Dirk
Rug op, of back-up, zoals dat in computertaal heet is net zoiets als stoppen voor een rood voetgangerslicht. Iedereen weet dat het moet en vaak nuttig is, maar als het zo uitkomt wordt er vaak de hand mee gelicht.
In de afgelopen tijd is mijn computer twee keer ge-crashed, dus ik heb aan den lijve het nut van back-ups ondervonden. Gelukkig had ik mijn foto-bestanden wél geback-upped, maar mijn oude e-mails en adressen ben ik kwijt :-(.
De digitale fotografie heeft misschien een hoop goeds gebracht, maar er zijn dus ook meer dingen om je zorgen over te maken. Mijn vellen met negatieven zullen niet zo snel crashen. Brand en de gestage inwerking van de tand des tijds zijn hier dingen om je zorgen over te maken, maar dat is weer een heel ander verhaal.
Qua back-up discipline is een losse USB-schijf met een bijbehorend programma’tje waarmee je met letterlijk één druk op de knop je nieuwe digitale foto’s archiveert voor mij een zegen gebleken. Nu nog m’n e-mails en adressen erbij stoppen.
Dirk
Vorige week heb ik mijn nieuwe fisheye-lens op een analoge body uitgeprobeerd. Door de extreme beeldhoek zou de belichtingsmeter problemen kunnen geven, maar daar heb ik niets van gemerkt. Zwart-wit film is dan ook wat vergevingsgezinder dan digitaal.
Vooral architectuurfotografen worden soms wat onrustig van een halve procent ton- of kussenvormige vertekening in een lens en inderdaad ziet een licht gewelfd muurtje er soms wat vreemd uit. Maar deze lens overdrijft het zóveel, dat ik het zelf minder storend vind. Het heeft wel iets…
Komende woensdag gaan we weer foto’s bespreken. Als je wat prints hebt die je graag wilt laten zien: Neem ze mee! Ik neem wat fisheye-foto’s mee.
Dirk
Gisteren werd een pakketje bij mij afgeleverd waarin o.a. een adapter zat om mijn oude praktica-spul op mijn digitale camera te kunnen gebruiken. Ik had voor een tientje een oude macro-balg gevonden, en er lag nog een oude telelens. Met de adapter kon ik dit weer nieuw leven inblazen.
Dirk