Goed nieuws voor iedereen die Rodinal te duur vindt: deze webpagina laat zien hoe je onder het genot van hele gangbare drankjes een filmpje kunt ontwikkelen. Er staat alleen niet bij hoe je met al dat inspoelen en kantelen aan het bijbehorende kantje en croissantje toe komt.
met een lange lens kun je ook mooie plaatjes van de maan maken
Dit weekend mogen we de klok een uur eerder terugzetten
Dirk
Je hebt het misschien al gezien, maar er is iets aan de hand met de kleuren in dit plaatje: Oorspronkelijk waren dit 4 (analoge) zwart-wit opnamen; één gewoon, één met een rood-, één met een groen- en één met een blauwfilter. Dezelfde filters die je al eerder bent tegengekomen.
Met wat shop-werk kun je de oorspronkelijke kleuren weer terugtoveren (nee, ik had helaas geen blauwe wuppie). Als je filters gebruikt die beter voor dit doel geschikt zijn, en nog wat meer je best doet, kun je heel mooie resultaten krijgen. Als je op het plaatje klikt kun je zien dat dat in het begin van de vorige eeuw ook al gebeurde. Door in dat artikel wat door the klikken op de externe links krijg heel wat leuks te zien.
Door te googelen op trichromy of zelfs trichromie kom je ook nog leuke dingen tegen.
Dirk
Je zou het misschien niet zeggen, maar al de foto’s in dit artikel zijn oorspronkelijk (analoge) zwart-wit opnamen. De kleuren heb ik er later bijgeshopt. Het grappige is, dat dat helemaal niet zo precies hoeft. Voor de artisjokken heb ik maar 5 kleuren gebruikt en die in een extra laagje over het zwart-wit beeld heengetekend. Zet de overvloeimodus van de kleurenlaag op ‘kleur’ en klaar is kees. Als je met de muis over de bovenste foto gaat, zie je hopelijk wat ik bedoel.
Je kunt natuurlijk ook je foto op mat papier afdrukken en in de weer gaan met potloden of (olie)verf…
Dirk
Nieuw bedrijfsgebouw van exact aan het verlengde van de mekelweg
Als het goed is staan de gebouwen op deze foto’s netjes overeind. Dat dat niet vanzelfsprekend is kun je zien als je je muis over de plaatjes beweegt.
Deze foto’s zijn genomen met een shift-lens; een lens die je een stukje (omhoog) kun verschuiven ten opzichte van het beeldvlak. Hierdoor kun je je camera horizontaal (en het negatief verticaal) houden, terwijl je toch een heel gebouw in beeld krijgt. Dit voorkomt de ‘omvalling’ die je te zien zou krijgen als de camera niet netjes horizontaal staat. Door de shift-lens andersom te gebruiken kun je het omval-effect ook versterken. Op die manier zijn de plaatje gemaakt die je met je muis tevoorschijn kunt halen.
Je kunt een ‘omgevallen’ foto ook weer rechtzetten in fotoshop, maar als je niet oppast wordt het beel dan ook wat uitgetrokken. Bovendien zie je tijdens de opname niet goed wat het resultaat zal worden.
Een voordeel van analoog fotograferen is, dat ik geen tweede hypotheek hoefde af te sluiten om aan zo’n shift-lens te komen, maar gewoon op marktplaats terechtkon voor een tweedehandsje (Mamiya 645-systeem).
Voormalig ICT-gebouw aan de kanaalweg
Dirk
We hebben een paar zonnige dagen gehad en na een enkel buitje is het nog steeds lekker warm. Meestal betekent zo’n stralende zon: hard licht en veel contrast. Niet echt ideale foto-omstandigheden.
Je kunt het ook van de zonnige kant bekijken: Ideaal weer om infrarood-foto’s te maken; de strak blauwe lucht wordt lekker donker, het bladgroen lekker wit en door de overdaad aan licht valt er zelfs makkelijk uit de hand te fotograferen met zo’n donker I.R.-filter voor je lens. Deze plaatjes zijn gemaakt rond 1/60 sec. bij f/4 (Rollei IR-film).
Dirk
Als je nog ouderwets met film fotografeert, en in zwart-wit, krijg je soms leuke cadeautjes. Met een infrarood-film en filter kun je niet direct zien wat het resultaat wordt. Deze molen vind ik wel geslaagd. De ‘wijkende wolken’ komen van het gebruikte groothoek-objectief.
De foto van de resten van Bacinol is met een ‘gewoon’ roodfilter genomen. Met een standaard-objectief gedragen de wolken zich wat rustiger. Het schijnt, dat je met een digitale foto en photoshop ook een eind in deze richting kunt komen (kanaalmixer), maar voor dit soort dingen ben ik heel tevreden met mijn analoge spul.
Dirk
Vorige week heb ik mijn nieuwe fisheye-lens op een analoge body uitgeprobeerd. Door de extreme beeldhoek zou de belichtingsmeter problemen kunnen geven, maar daar heb ik niets van gemerkt. Zwart-wit film is dan ook wat vergevingsgezinder dan digitaal.
Vooral architectuurfotografen worden soms wat onrustig van een halve procent ton- of kussenvormige vertekening in een lens en inderdaad ziet een licht gewelfd muurtje er soms wat vreemd uit. Maar deze lens overdrijft het zóveel, dat ik het zelf minder storend vind. Het heeft wel iets…
Komende woensdag gaan we weer foto’s bespreken. Als je wat prints hebt die je graag wilt laten zien: Neem ze mee! Ik neem wat fisheye-foto’s mee.
Dirk
(wees gerust, dit verhaal loopt goed af)
Een tijdje geleden waren we lekker aan het wandelen in de bossen bij Garderen, bij het Solse gat (klik op de foto voor meer informatie). We waren een midweekje weg en ik had een hele fototas vol spullen meegenomen, maar geen zin om dat allemaal mee te nemen op deze wandeling. Éen body met lens mocht mee, de rest bleef in de tas, in de kofferbak, onder een dekentje.
Het bos daar is erg mooi. Het ‘Solse gat’ is een heel oud meertje, dat waarschijnlijk in de laatste ijstijd is ontstaan als de afdruk van een grote ijsklomp. Volgens sommigen spookt het daar ’s nachts ook. In ieder geval is het er overdag niet altijd even pluis, want toen we terugkwamen zag ik dat de achterruit van mijn auto was ingeslagen.
De twee koffers hadden ze laten zitten, maar mijn fototas was verdwenen. Blijkbaar hadden ze even tevoren gezien hoe ik die in de kofferbak had gezet, want het gat was precies op de goede plek gemaakt.
Op zo’n moment merk je, dat je toch wel gehecht bent aan je fotogedoe. Aangifte gedaan bij de politie, en in mijn hart al afscheid genomen van mijn spullen. Wat stond er ook alweer in de kleine lettertjes van de reisverzekering?
Eenmaal thuis bleek mijn computer ook nog gecrashed, dus de stemming zat er goed in.
De volgende dag, toen ik via ingewikkelde toeren mijn e-mail weer kon lezen werd ik een stuk vrolijker: Ik kreeg een mailtje van iemand die de tas gevonden had. Blijkbaar hadden de dieven, toen ze zagen dat ze geen hypermodern digitaal fotoplastic te pakken hadden maar zwaar (en) verouderd analoog spul, de tas in een keer in de bosjes gekieperd. Nóg een reden om analoog te fotograferen en een leuke invulling van het begrip ‘wegwerpcamera’.
De inhoud was nog helemaal compleet en had geen schade opgelopen van het avontuur.
Laat dus óók (juist) op idyllische plekjes in de bossen geen fotospullen in de auto liggen.
Dirk
Niet alleen verschijnen er op de clubavonden regelmatig nieuwe gezichten, ook onze vergroters krijgen af en toe bezoek. Het heeft even geduurd, maar nu is hij geïnstaleerd: Met de Omega D5 kunnen we ook grotere negatieven dan 6×6 aan. Tot 4×5 inch past erin en er zit ook een filterlade met filters bij, zodat VC-papier geen enkel probleem geeft. Hierdoor kan de oude Liesegang met pensioen.
We hebben deze vergroter gratis (dank!) via marktplaats gekregen van een fotograaf die naar Spanje verhuist, en deze omega past niet in de kofferbak.
Vrij kort nadat de omega er was, is er een klein eitje aan komen lopen. Zijn eigenaar kon niet meer voor hem zorgen en we zoeken een nieuw huis voor hem. Het is al een oud beestje, maar door z’n lange stang kan hij waarschijnlijk enorme vergrotingen maken van je kleinbeeld-negatief. Eventueel kan je er ook een geinig lampje van maken.
Dirk